Şampiyon Fenerbahçe..!!

Ve şampiyon olmuştuk..

Herşeyden önce haftalar hatta aylar sonra ilk defa bu kadar mutlu uyandığımı söylemeliyim. Bir gün önce yaşadığım aşağı yukarı 13 saatlik, başlarda stresli daha sonra duygu yüklü ve finalinde de artık sevinçten elimin ayağımın birbirine dolaştığı maratondan sonra bu mutluluğu haketmiştim..! Tabii benimle birlikte Türkiye’nin 4/1’i de..! ;)

Ama herşey daha bitmemişti şimdi sırada şampiyonluk kupamızın evimize ve mabedimize gelmesi vardı. Daha önceki postlarda da belirttiğim gibi aslında en güzeli kupanın maçın hemen sonunda verilmesi ve kutlamalara hemen başlanmasıydı ama bu sene böyle oldu yapacak bir sey yok..!!

Ayberk’e kupa törenine gideceğimiz sözünü verdiğim icin sabah ilk iş bilet(aslında davetiye!) işini çözdüm. Ama malesef bütün sezon, yağmur, kar, soğuk demeden takımının peşinden giden binlerce kişi bu biletli kutlama işi yüzünden stada giremedi. Umarım onlarda Cadde’de keyifli zaman geçirmiştir.!

Stada gelirken arabalarda, işyerlerinde, evlerde asılı bayraklar, insanların üzerlerindeki formalar, atkılarla harikaydi o gun İstanbul.. Ve Türkiye’nin neresinde oturuyor olursa olsun bütün Fenerbahçe’lilerin “evim” dedigi Kadıköy, çok ama çok kalabalık ama bu sefer bir başka güzeldi.

Stada girmeden önce son bir defa Nazlı’ya gittik oradan da Saracoğlu’na gectik.. İçerisini festival alanı gibi süslemişlerdi. Bu defaya mahsus her zamanki yerimiz Okul Açık’ta degil Fenerium Alt’taydık, önce Kıraç çıktı sahneye, 2 kez hep bir ağızdan 100. Yıl marşını söyledik, sonra Ziynet Sali ve onun ardından da kupa töreni yapıldı.. Kupa törenini Beyaz ve Acun Ilıcalı sundu(evet beceremediler!), tek tek sırayla bütün teknik ekip, tercumanlar, sağlık ekibi, yöneticiler ve futbolcularımızı cağırdılar. En sonra da Aziz Yıldırım’ı. Başkanın ne kadar gururlu oldugu her halinden belliydi. Kupayı teslim edeceği icin kürsüye gelen M.Özgener’e biraz ıslıklı protesto vardı..

Şampiyonluk kupasının Alex. Emre ve Volkan’ın ellerinde yükselmesinden sonra havaifişekler ve tribünde yıllardır görmeyi en çok özlediğimiz şey meşaleler yakıldı. Volkan eline mikrofonu alıp tribünleri coşturduğu sırada biz çıkış hazırlıklarına başlamıştık..!!

Darısı önümüzdeki yıllara, Allah bu kutlamaları camiiamızdan hiç eksik etmesin..!